මිනිසත් කමයි… උරුමය අපෙ ගම්මානේ…
" මිනිසත් කමයි..... උරුමය අපෙ ගම්මානේ..... "
ඈත හිමෙන් ඇසෙනා වස්දඬු රාවෙන්…..
සඳකැන් පෙරී රඟ දේ කුඹු අතු පතරින්…….
අපේ කමට පණ පොවනා සුසම ලෙසින්….
ගම්මානේ බබළයි අපෙ උරුම මතින්…..
දණ්ඩි පැටව් රඟදෙන….දොළ ඉස්මත්තේ……
ඇදෙනා සුලඟ…… මුසුවේ පින් මල් සුවදේ……
ඒ සුවඳට…… ඇදෙනා රන් සමනලයින්…..
පැණි බිඳු උරන්නේ…. මව්කිරි බොන විලසින්……
අව් ගින්දරට පිච්චි… නැඟි ඩා බිංදූ…..
බත සරි කරන්නේ…. ඒ කෙත් අස්වද්දූ……
බොවිටි, දං පිරුණු….. ඵලබර කටු ලන්දූ…..
ළමා ළපටි සිත් පුරවයි ගී සින්දූ……….
මිනිසත් කමයි….. උරුමය අපෙ ගම්මානේ…..
අතමිට සරු නැතත් ගුණ සුවඳයි දෙන්නේ…..
නගරයෙ ඇසෙන….. නොසරුප් නැත මේ පියසේ……
නිහඩව ගෙවයි පෙර ලෙස අප ගම්මානේ…..
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
දැනෙනවද ඔබට.... 