මුලාවූ මිනිසා…
මිනිසා… මිනිසා…
දැනුමෙන් පොහොසත්… කිසිත් නොදත් …
මුලාවූ මිනිසා…
මුලාවිය මිනිසා…
සතුට නම්වූ… සිපිරි ගෙදරේ..
විලංගුලෑ මිනිසා…
දාඩියෙන් ඉඳි… බත් රසයි කී…
සිරකරුයි මිනිසා…
ලොවට රහසේ… ලොවෙන් සැඟවී…
වැළපුණා මිනිසා…
හෙළා දා බිඳු… අනුන් වෙනුවෙන්…
මුලාවූ මිනිසා…
හීන වෙනුවට… කාසි පොඳි බැඳ…
සතුටුවූ මිනිසා…
දිනෙක පස්වෙයි… හීන සමඟින්…
අසරණයි මිනිසා…
නිර්මාණය: ගිහාන් ජයවර්ධන & හසිතා එරන්දි
තිරිසෙනෙකි නුඹනම්…
දුහුල් සළු තිර… ළැමෙන් මුදවා…
නිරුවත් නාරිය… තලා රස විඳිනා…
කුමරි බඹසර…. ගොදුරුකරගත් මිනිසා….
නුඹෙන් අසන්නෙමි.. නුඹ උපන්නේ…
මව් කුසයේද කියා…
මව් කුසයේද කියා…
රාගයෙන් නුඹ වියරුව ඉද්දී…
ඇගේ කෙඳිරිලි… වේදනා හඬ ඇසුණානම්…
එයයි නුඹෙ මව… වින්ද වේදනා…
නුඹ උපන්දා…
තිඹිරිගෙයි සයනේ…
මලක් සේ ඇය තලා පොඩි කර…
තෘප්තිමත් කය… උදම්ව උන්නානම්…
කෙළ පිඬක් වන්… නුඹේ පිරිමිකම…
නුඹ නොදන්නෙද…
තිරිසෙනෙකි නුඹනම්…
පබැඳුම: ගිහාන් ජයවර්ධන
ඉස්සර දවසක…. ඈතම දවසක….
ඉස්සර දවසක….
ඈතම දවසක….
පුංචි සංදියේ…. සෙල්ලම් ගෙදරදි….
පතිනිය වූ ඔබ…. මනමාලියවී….
දීගෙක යයි අද…. පුංචි නංගියේ….
දීගෙක යයි අද…. පුංචි නංගියේ….
අතින් අල්ලා…. අකුරට ගිය මඟ….
වෙරළු ඇහින්දා…. එදවස තරඟෙට….
අඳුරට බියවී….
කඳුළු පුරෝගෙන….
හිස මා උරසේ…. සැඟවූ නැගණිය….
මනමාලියවී…. හෙළයේ සිරිතට….
සතුටු කඳුලු මම….. සගවනු කෙලෙසද….
හිරිමල් වයසේ…. හැඩකාරියවී….
සුවඳ දුන්දා…. අපගේ නිවසේ….
නෙතු දෙක සේ මා….
බලාගත්තෙමි….
දූසමාන වූ…. මේ සමාජෙන්….
සිරි සුභ නැකතින්…. කුල කුමරෙකු හා….
යන සුභ ගමනට…. පැතුම් පතමි මම…..
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
එරබදු පලස මතින්…. අවුරුද්දක් ගම වැඩියා…
"සාමයේ පණිවිඩියයි ගෙන ආවේ... අවුරුදු කුමරුන් බක් සිරියේ..."
මීන රාශියේ සිට….
මේෂ රාශියට යන….
සූර්ය දෙවිදුන් හට….
සුබ නැකත උදාවීලා….
රබන් සුරල් වැයුණා…. කොහෝ හඬක් නැඟුණා….
එරබදු පලස මතින්…. අවුරුද්දක් ගම වැඩියා…
ලිප උඩ උතුරන….
තෙල්වල ඒ….
බැදෙනා කැවිලි….
පුසුඹ දැනේ….
මේවර ජන ගී…. හඬ පැතිරේ….
අවුරුදු සිරියෙන්…. රට පිනවෙයි….
වාද බේද තිබු…. දුරුවීලා….
එකම ජාතියක්… ලෙස බැදෙනා….
සාමයේ පණිවිඩියයි ගෙන ආවේ….
අවුරුදු කුමරුන් බක් සිරියේ….
ඉතින් එන්න යන්න….
සාමයේ හිරු දැකගන්න….
මෙතැන් පටන් සැමදා….
අපි ඉමු සැම එක්වීලා….
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
“එරන්දියේ” නුඹ… හැර ජීවිතයක්… කිසිදින නොපතන්නම්….
" 'එරන්දියේ' නුඹ... හැර ජීවිතයක්... කිසිදින නොපතන්නම්..."
ඔබ තව තරුවක්… නොව ගණඳුර රෑ…
සඳකට තනි රකිනා…
ඉරබටු තරුවකි… මං සලකුණවී…
පැතුමට ඉඟි කරනා…
සුදු හංසිනියකි… ආදර විල මැද…
කෝඩුව සැරිසරනා…
වසන්තයේ පිපි… “එරන්දියයි” නුඹ…
හදකට පණ පොවනා…
අනාගතේ යුග… ගී නුඹගේ මා…
දෑසින් කියවන්නම්…
ආදර සිහිනය… හද තුල අතුරා…
නුඹ එහි සතපන්නම්…
ජීවිතයේ යලි… මිදී නොයන්නට…
හෙවනැල්ලක් වෙන්නම්…
“එරන්දියේ” නුඹ… හැර ජීවිතයක්…
කිසිදින නොපතන්නම්….
සිහින අසපුවෙන්… මිදී සැබෑලොව…
නෙතඟට හමුවෙන්න…
ඉස්පාසුව නැති… කාරණයක් ඇත…
සිත තුළ දඟකරන…
හුරතල් දෙබසින්… මනමත් කරවන…
රහසක් දැනගන්න….
ආදරයට පණ.. හුස්ම පොවන ඒ…
දිනය උදාවෙන්න…
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
ඉතින් අවසරයි “බටනළාවට”!!!…
" නිසැකවම එය කල හැක්කේ... ඒ "බටනළාවට" පමණි... ♥♥♥ "
“ගිටාරය” දඩබ්බරය… හිතුවක්කාරය…
ඇඟිලිවලට අවැසි පරිදි… තත්පුවරුව මත….
පිළිවෙලක් නැතිව දුවන්නට…
අවසරදී “ගිටාරයක්” ඔහේ බලා උන්නේ ඒ නිසාය…
වාදනය මිස…
ස්වර එකින් එක පිලිවෙලකට අමුණන්නට….
“ගිටාරයට” උවමනාවක් තිබුනේ නැත…
කාටවත් යටත්වන්නට…
උවමනාවක් තිබුනේද නැත…
එහෙත් නොසිතු මොහොතක…
තනිව වාදනය වූ “ගිටාරයට”…
සෞම්‍ය”බටනළාවක” හඬ…
වසන්තයේ “එරන්ද” මලක්… “එරන්දියක්” හා දොඩමළුවන….
දිනෙක සවනතට ඇසුණි… …
දඩබ්බර හිතුවක්කාර “ගිටාරය”….
කෙමෙන් කෙමෙන් ස්වර… “බටනළාව” වාදනයවූ පිළිවෙලට…
අමුණන්නට පෙළඹුනි…
දඩබ්බර… හිතුවක්කාර… “ගිටාරය”… සෞම‍ය හැඟීමේ….
කැඩපතක් බවට පෙරළුණි….
මෙතෙක් නොවිඳි ස්වර අලංකාර….
“ගිටාරය” දැන් ජීවිතය ලෙස භාරගෙන….
විඳින්නට පටන්ගෙන ඇත…
අවසානයේ ගම්‍ය වුයේ… “ගිටාරය”… ”
බටනළාවකට”… යටත්වී ඇති බවය…
එහෙත් ඒ ගැන “ගිටාරය” සිටින්නේ… අහිතකින් නොව ඉමහත් ප්‍රීතියකිනි….!!!!
ඉතින් අවසරයි “බටනළාවට”!!!!…
ජීවිතයේ ස්වර පෙල සදාකල් අමුනා… “ගිටාරයට” වාදනය කරන්නට දෙන්නට….
නිසැකවම එය කල හැක්කේ…
ඒ “බටනළාවට” පමණි. … ♥♥♥
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
ආදරේට හුස්ම දුන්නේ ඔබ මගේ… ජීවිතේ මගේ රැඳෙන්නෙ ඔබේ අතේ…
ආදරේට හුස්ම දුන්නේ ඔබ මගේ... ජීවිතේ මගේ රැඳෙන්නෙ ඔබේ අතේ...
පාට පාට හීනයක්ය ජීවිතේ….
ජීවිතේ ගැයූ ඒ ගීය ආදරේ…
ආදරේට හුස්ම දුන්නේ ඔබ මගේ…
ජීවිතේ මගේ රැඳෙන්නෙ ඔබේ අතේ…
ආදරේ… පිපාසයෙන්…
පෙලෙනා මොහතකදී…
ජීවිතේ….ඔබ ඇවිදිල්ලා…
සිහිලැල් දිය බිඳ සේ…
ඒ… පිපාසයත් නිවී…
මාගේ ජීවිතයේ…
මා සිතේ….ඇඳුණා ඔබේ…
ආදරේ නොමැකෙන සේ…
ජීවිතේ… පුරා පතන්නේ…
ඔබමයි මා දිවියේ…
සිහිනයේ… පවා රැදෙන්නේ…
ඔබමයි නිදි යහනේ…
ඒ… මගේවු ආදරේ….
ඔබටයි හිමිවන්නේ…
සෑමදාම… මේ ලෙසින්…
රැඳෙමු සංසාරේ…
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
මිනිසත් කමයි… උරුමය අපෙ ගම්මානේ…
" මිනිසත් කමයි..... උරුමය අපෙ ගම්මානේ..... "
ඈත හිමෙන් ඇසෙනා වස්දඬු රාවෙන්…..
සඳකැන් පෙරී රඟ දේ කුඹු අතු පතරින්…….
අපේ කමට පණ පොවනා සුසම ලෙසින්….
ගම්මානේ බබළයි අපෙ උරුම මතින්…..
දණ්ඩි පැටව් රඟදෙන….දොළ ඉස්මත්තේ……
ඇදෙනා සුලඟ…… මුසුවේ පින් මල් සුවදේ……
ඒ සුවඳට…… ඇදෙනා රන් සමනලයින්…..
පැණි බිඳු උරන්නේ…. මව්කිරි බොන විලසින්……
අව් ගින්දරට පිච්චි… නැඟි ඩා බිංදූ…..
බත සරි කරන්නේ…. ඒ කෙත් අස්වද්දූ……
බොවිටි, දං පිරුණු….. ඵලබර කටු ලන්දූ…..
ළමා ළපටි සිත් පුරවයි ගී සින්දූ……….
මිනිසත් කමයි….. උරුමය අපෙ ගම්මානේ…..
අතමිට සරු නැතත් ගුණ සුවඳයි දෙන්නේ…..
නගරයෙ ඇසෙන….. නොසරුප් නැත මේ පියසේ……
නිහඩව ගෙවයි පෙර ලෙස අප ගම්මානේ…..
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
මේ දියතේ ඇති… එකම නොහිඳෙනා… ආදර උල්පත ඒ ඔබමයි…
"මේ දියතේ ඇති... එකම නොහිඳෙනා... ආදර උල්පත ඒ ඔබමයි..."
මේ දියතේ ඇති….
එකම නොහිඳෙනා….
ආදර උල්පත ඒ ඔබමයි….
මා දිවිගමනට….
එකම සඳයි ඔබ….
අම්මේ ඔබ මගෙ…. දිවිය පුරා….
මා හඬනාවිට…. බිළිඳුවියේ…
තුරුලට ගෙන සනසවමින්…..
ලේ කිරි කරලා…. පොවා හොවා මා….
ආදරයෙන් මා නැළවූවා….
ඔබ මතු බුදුවී…. සක්මන් කරනා….
මලුවේ මා වැලි අහුරක්වී….
ඔබේ දෙපා වැඳ…. පුදදෙන්නමි මා….
ඉන් පෙර භවවල පුතුන් ලෙසේ….
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
පියාණනි ඔබ… මිහිපිට ජීවය… මේ ලෝ දියතම… සරසන්නේ…
" මව්වරු පමණද... මතු බුදු වන්නේ... පියවරු නැතිවදො... බුදු වන්නේ... "
අම්මා සඳනම්…. ඔබ ඒ සඳහට….
එළිය දුන් ඉරයි…. මා දනිමි….
ඔබගෙන් විහිදුණු…. රැස් කිරණෙන් මා….
ජීවන ගමනම…. එළිය වුනේ…
සඟවා සිටිමුත්…. මහමෙරු පර්වත….
මෙන් ඔබ දරු පෙම…. සිත් කුටියේ….
පියාණෙනි ඔබෙ…. දෙනෙත් වලින් බැහැ….
එය සඟවන්නට…. සිත් රිසි සේ….
මව්වරු පමණද…. මතු බුදු වන්නේ….
පියවරු නැතිවදො…. බුදු වන්නේ….
පියාණනි ඔබ…. මිහිපිට ජීවය….
මේ ලෝ දියතම…. සරසන්නේ….
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
දැනෙනවද ඔබට.... 