නිදුකාණන් දෙසු… උතුම් දහම ඒ… නිමල බුදු දහමයි …
"නිවනේ මඟ රැඳි.. නිදුකාණන් දෙසු.. උතුම් දහම ඒ... නිමල බුදුදහමයි.."
පවනට සැලෙනා….
පහන්සිලක්වන්….
අනියත මනු දිවියේ….
කතරක හමුවූ….
දිය දෝතක්සේ….
එකම සරණ ඒ….
අමා බුදු දහමයි….
කඳමලු පුරවා….
යන දුක් ගැල්පෙල සේ….
ගෙවමින් යන මේ…. අස්ථිර ජීවිතයේ….
කෙලෙසුන් දුරුකර….
ඉමක් සොයා යන….
ලොවේ දහම ඒ…. නිමල බුදු දහමයි….
උදයම පිබිදී….
පරවෙන පුෂ්පිතසේ….
සැනසුම දුකමුසු….අනියත දිවි ගමනේ….
නිවනේ මඟ රැඳි….
නිදුකාණන් දෙසු….
උතුම් දහම ඒ…. නිමල බුදු දහමයි….
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
සමිඳුනි යළි එනු මැනවී… අප දුක් ගිනි නිවනු මැනේ…
"අසරණ අපගේ දෑතම දිගුවේ ඔබ එන මඟ සමිඳේ.. අනුකම්පා කර යලි අප අතරට එනු මැන මා සමිඳේ.."
මේ නත්තල්දා රෑ…. අහසේ දිලි……
තරු ඒ කාලෙත් උන්නා…..
ඒ තරු කැට එදවස……. මැවූ අසිරියම….
අද රෑ අහසේ මැව්වා…..
නමුත් වෙනස් වෙලා…. මේ ලොකේ මෙදා….
යුද ගින්නෙන් දැවිලා….. දැවී අලුවෙලා……
දුර්ජන ගුණ පැතිරීලා….. ලොව ඇත ඉන් වැනසීලා…..
සමිඳුනි යළි එනු මැනවී….. අප දුක් ගිනි නිවනු මැනේ…
සමිඳේ…… කිතු සමිඳේ….. අප ආදරෙයි…
සමිඳේ….. දෙව් සමිඳේ…… යළි එනු මැනවී…
මනුසත් ගුණ ඉඩෝරයට හිඳි ගඟ සේ මේ ලෝකෙන් සිඳිලා…..
තණ්හා වෙරයේ ක්‍රෝධයේ ගිනිසිලු ලොව දලුලා වැඩිලා……
අඳුරෙන් අඳුරට දිනයෙන් දිනයෙම යන්නේ අප ඇදිලා…..
කවුරුවත්ම නැහැ සමිඳුනි ඔබ හැර අපහට සරණ පතා……
සමිඳේ…… කිතු සමිඳේ….. අප ආදරෙයි…
සමිඳේ….. දෙව් සමිඳේ…… යළි එනු මැනවී…
ජෙරුසලමේ සිට කල්වාරිය තෙක් ඔබ දෙසු දමින් මිදී…..
වන්දි ගෙවන්නේ ලෝ වාසීන් අද සෝ දුක් ගින්නේ තැවී……
අසරණ අපගේ දෑතම දිගුවේ ඔබ එන මඟ සමිඳේ……
අනුකම්පා කර යලි අප අතරට එනු මැන මා සමිඳේ……
මනුසත් ගුණ පතුරන්න….. ගුණ දම් යළි නන්වන්න….. සාමයෙ සුව ගල්වන්න…… සමිඳුනි යළි මෙහි එන්න……
සමිඳේ…… කිතු සමිඳේ….. අප ආදරෙයි…
සමිඳේ….. දෙව් සමිඳේ…… යළි එනු මැනවී…
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
( මෙහි අඩංගු කරුණුවල යම් අඩුපාඩුවක් වේ නම් සමාව අයැද සිටිමි. උපතින් මා කිතුණු බැතිමතෙක් නොවෙන නිසාත්, කිතු දහම පිළිබඳ දැනුම අඩු නිසාත් එවැනි වැරදි ඇතිවෙන බව දන්වා සිටිමි.)
මිනිසත් කමයි… උරුමය අපෙ ගම්මානේ…
" මිනිසත් කමයි..... උරුමය අපෙ ගම්මානේ..... "
ඈත හිමෙන් ඇසෙනා වස්දඬු රාවෙන්…..
සඳකැන් පෙරී රඟ දේ කුඹු අතු පතරින්…….
අපේ කමට පණ පොවනා සුසම ලෙසින්….
ගම්මානේ බබළයි අපෙ උරුම මතින්…..
දණ්ඩි පැටව් රඟදෙන….දොළ ඉස්මත්තේ……
ඇදෙනා සුලඟ…… මුසුවේ පින් මල් සුවදේ……
ඒ සුවඳට…… ඇදෙනා රන් සමනලයින්…..
පැණි බිඳු උරන්නේ…. මව්කිරි බොන විලසින්……
අව් ගින්දරට පිච්චි… නැඟි ඩා බිංදූ…..
බත සරි කරන්නේ…. ඒ කෙත් අස්වද්දූ……
බොවිටි, දං පිරුණු….. ඵලබර කටු ලන්දූ…..
ළමා ළපටි සිත් පුරවයි ගී සින්දූ……….
මිනිසත් කමයි….. උරුමය අපෙ ගම්මානේ…..
අතමිට සරු නැතත් ගුණ සුවඳයි දෙන්නේ…..
නගරයෙ ඇසෙන….. නොසරුප් නැත මේ පියසේ……
නිහඩව ගෙවයි පෙර ලෙස අප ගම්මානේ…..
නිර්මාණය: ගිහාන් චින්තක ජයවර්ධන
දැනෙනවද ඔබට.... 